Deze kerk is in gebruik bij de Hervormde Wijkgemeenten 1 en 2. Deze wijkgemeenten behoren tot het meer behoudende deel van de PKN en hun liturgie heeft een reformatorisch karakter.
Deze kerk heet eigenlijk Galus Kerk en heeft twee voorgangers. De oudste kerk zal ongeveer rond het jaar 1000 op deze plaats gebouwd zijn, en was een eenvoudig gebouw.
Tijdens het rampjaar 1672, waarbij een groot deel van Bodegraven door de langstrekkende Franse troepen in brand werd gestoken, gingen ook de kap en de top van de toren in as op. De kerk werd in 1673/1674 herbouwd. De toren kreeg daarbij een spits in renaissance stijl. In 1748 werd de haan op de toren vervangen door een leeuw met pijlenbundel, symbool van de Nederlanden. Een haan deed immers teveel denken aan het symbool van de Franse haan.
In de loop van de 18e en 19e eeuw werd er nogal wat aan de kerk veranderd. Zo werd de kerk in de 18e eeuw uitgebreid met het portaal aan de zuidkant. In 1829 werd de sacristie, die oorspronkelijk aan de noordkant was gelegen, afgebroken, en herbouwd aan de zuidkant bij de Markt (het huidige kerkelijk bureau). In 1925 werd de spits van de toren (die sinds Napoleon eigendom was van de gemeente Bodegraven) vervangen door een nieuwe van gewapend beton. Men zegt wel, dat de opzichter hoogtevrees had, met als gevolg dat de toren scheef stond.
Tussen 1968 en 1973 werden zowel de kerk als de toren ingrijpend gerestaureerd. De consistorie werd weer aan de noordzijde aangebouwd volgens tekening van 1664. De toren kreeg in 1973 een nieuwe spits.
Tot het interieur behoren een eikenhouten preekstoel met het wapen van Bodegraven,
een aantal fraaie predikantenborden en een orgel achter een zeer fraaie orgelkas uit 1760.
Het orgel zelf dateert uit 1971.